Bugün Kalan Hayatımın İlk Günü

Karantinada ne okuyalım ? Kitap okumak için günde ne kadar vaktiniz var ? 

Hepimizin hayatının belli dönemlerinde durup kendi gidişimizle ilgili geriye baktığımız , ne yapıyorum ben diye sorguladığımız muhakkak oluyordur. Bize korkunç gelen hayat detaylarımız belki etrafımızdaki çoğu kişi için hayal bile edemeyeceği kadar renkli ve dopdolu görünüyordur. Kimse bulunduğu kalıbı beğenmiyor, elindekiyle yetinmiyor ve sürekli arayış içinde. Halbuki bir dursak , derin bir nefes alsak belki de içinde bulunduğumuz hayatı güzelleştirip rengarenk boyamak elimizdedir. Ki zaten öyle değil mi ? ...

Yan Pasaj Yayınevinden çıkmış olan '' Bugün Kalan Hayatımın İlk Günü '' kitabı ruhumuzu besleyecek  ve bize kendi hikayemizde yol gösterecek nitelikte. 

“Herkesin sahip olmak istediği şeylere sahibim ama hayatımdan memnun değilim, sence bu nasıl mümkün oluyor?”

​

“Eskiden ben de öyleydim: İstediğim her şeyi satın alma gücüm vardı, hayatım duygusal anlamda tatmin ediciydi ve sağlıklıydım. Ama bütün bunlara rağmen bir şeylerin yolunda gitmediğini hissediyordum. Ne olduğunu tam olarak bilemesem de kendimi bu dünyaya ait hissetmiyordum. Bu genel kasvet hâli beni rahatsız ediyordu. Özümü bulamıyordum.”

​

“Tıpkı benim gibi! Ben de aynı şeyleri hissediyorum. Mutluluklarım kısa sürüyor, bir şey yolunda gitmediğinde veya biriyle ters düştüğümde hemen mutsuz oluyorum, sürekli gergin hissediyorum… Ben de senin gibi değişmeyi çok isterdim. Ama nasıl?”

***

​

Kitabın ana karakteri Maëlle her şeyi kontrol altında tutmaya çalışan, yoğun tempoda koşturmaktan kendi mutluluğunu önceliği yapmayı unutmuş, Parisli mutsuz bir kadındır. En yakın arkadaşı Romane ile buluştuğunda öğrendiği gerçek sonucunda bir seçim yapmak zorunda kalır ve ondan istenen uzun, zorlu bir yolculuğa çıkar. Böylece mutluluğa giden hikâyesi de başlamış olur. Tam da Tolstoy’un dediği gibi, “Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: Ya biri bir yolculuğa çıkar ya da şehre bir yabancı gelir.”

​

Evde bolca vaktimizin olduğu bu günlere kendi içimize dönüp asıl yapmak istediğimiz şeylere odaklanmak ve ruhumuzu beslemek için bulunmaz fırsat diye bakabiliriz. Yaşadığımız her olumsuzluğun içinde mutlak bir doğru vardır. Bu sabrı çoğaltan günlerde belki güzel başlangıçların tohumu da atılıyordur ne dersiniz ?