4 Yılın Ardından

Küçük bir kızken hatta genç kızken hiç evlenmeyeceğimi düşünürdüm. Nedense öyle beyaz gelinlik hayallerim de hiç olmamıştı. Biraz insanlara güvensizliğimden sanırım evlenecek kadar birine kendimi yakın hissedeceğimi hiç ummazdım. Okul bitti derken çalışma hayatı rahat da geliyordu baba evi açıkcası. Canımın dilediğini yapıyor,iş dışında hiçbir sorumluluğu üzerime almıyordum. Ödenecek faturalar,çamaşır,bulaşık,yemek telaşı çok uzak şeylerdi sanki hiç de olmayacaktı hayatımda. En azından bir evlilik hayalinde değildim. Ama derler ya hep ''herşey bir anda oldu,ağzım dilim tutuldu'' diye eskiler,benimki de sanırım biraz öyle oldu. Daha tanıştığımız ilk gece ''ne zaman nişanlanıyoruz?'' diye soran eşim bile sonunun evlilik olacağını düşünmemişti belki kim bilir.

Kova kadını ile Kova erkeği birbirini buldu ve bir puzzle'ın eksik parçası sanki yerini bulmuş gibi oldu hayatımda.Hayatımın gerçekten en keyifli,en hareketli,en dolu dolu yaşanmış günleriydi onlar. Bundan sonraki yaşamımı paylaşabileceğim,korkmadan sırtımı dayayabileceğim,çocuklarıma baba olabilecek karakterde birini çıkarmıştı Allah karşıma. Belki çok kısa sürede alındı evlilik kararımız ama şimdiye kadar aldığım en yerinde ve doğru kararımdı. Hiç mi kötü şeyler olmadı,elbette her evlilikte olduğu gibi çalkantılar oldu bizimkinde de. Ama artık bizi güçlü bağlarla birbirimize bağlayan bir de oğlumuz var. Şimdi geriye dönüp baktığımda 25 Eylül 2004 saat 15:20 de başlayan bu yolculuğun hayatımın en güzel ve en heyecan dolu yolculuğu olduğunu görüyorum.

Aşkım seni seviyorum. Sen benim en iyi dostum,en iyi arkadaşım,bu hayatta başıma gelen en güzel şeysin (Tuğra duymasın aman) Geçen 4 yılın ardından sanki tüm ömrümü seninle geçirmişim gibi hissediyorum,bildiğim bir şey varsa bundan sonrasını da seninle geçirmek istediğim. Nice senelere.

Dip Not:bu gecenin menüsü en kısa zamanda burada olacak.